ศิลปกรรมในวิทยานิพนธ์ศิลปมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร พ.ศ 2546

แนวคิด

วิทยานิพนธ์เรื่อง “ตัวตนและอุดมคติ” เป็นการให้ความหมายต่อความเชื่อที่ข้าพเจ้าเรียกว่า “การเข้าถึงอุดมคติทางพุทธศาสนา” ที่มี “บุญ” เป็นส่วนประกอบหลักในการนำเสนอ ซึ่งหยิบยกรูปแบบทางความเชื่อและวิธีการดังกล่าวมาสะท้อนและตีความใหม่ในเชิงคุณค่าและความหมายต่อสภาวการณ์ร่วมสมัย โดยอาศัยสัญลักษณ์ที่เป็นรูปแบบของความเชื่อทางศาสนาต่างๆ ที่อยู่ในรูปของ คน วัตถุสิ่งของ หรือเหตุการณ์ที่รับรู้ได้ในสังคมมาสร้างความหมายใหม่ซึ่งมีที่มาจากอิทธิพลของบริโภคนิยมและรูปแบบที่เปลี่ยนแปลงไปตามสภาพสังคมจนเกิดความแตกต่างหลากหลายที่ผสมผสานกันกับคติความเชื่อภายใต้กรอบของศาสนา